🦦 Ostatnie Słowa Seryjnych Morderców

Bogdan ArnoldPolscy seryjni mordercy - poznaj historie ludzi, którzy mordowali z przyjemnością [ZDJĘCIA] arcSeryjni mordercy mają różne twarze, różne również są motywy ich działania. Morderstwa na tle seksualnym, przestępstwa popełnione z lubieżności czy na tle rabunkowym mrożą krew w żyłach. Przykładny ojciec, seryjnym zabójcą kobiet. Młody, 22 letni chłopak pragnący widoku krwi, to jedne z wielu masek, za którymi seryjni zabójcy ukrywali swoje przerażające oblicza. Władca much - Bogdan ArnoldBogdan Arnold mieszkał w centrum Katowic, w kamienicy na poddaszu ul. Dąbrowskiego. To właśnie tam, ten przeciętny i niewyróżniający się człowiek dokonał okrutnych morderstw, które pomimo upływu wielu lat wciąż pozostają wstrząsające. Milicjanci w 1967 roku w mieszkaniu Bogdana Arnolda dokonali makabrycznego odkrycia. Roje much, fetor, makabryczny widok poćwiartowanych zwłok nie pozostawiał złudzeń. Bogdan Arnold, dokonał masakrycznych zbrodni we własnym mieszkaniu. Przy zwłokach nie odnaleziono żadnych dokumentów. Ustalenie tożsamości ofiar było żmudnym procesem. Przy identyfikacji zwłok w pierwszej kolejności badano ubrania ofiar, dopiero później prowadzono szczegółowe badania w prosektorium. Śledczy w mieszkaniu Bogdana Arnolda odnaleźli zwłoki czterech kobiet. Prowadzący dochodzenie posiłkowali się nawet muszymi kokonami, aby ustalić kiedy popełniono zabójstwa. Obliczenia śledczych pozwoliły dowieść, że od momentu odnalezienia zwłok do pierwszego zabójstwa Bogdana Arnolda minęło pół roku. Ofiarami były prostytutki, pierwszą z nich Bogdan Arnold poznał w katowickim barze "Kujawiak". Według ustaleń śledczych kobieta dosiadła się do mężczyzny i poprosiła o poczęstowanie piwem. Para następnie udała się do mieszkania Bodgana Arnolda, tam kobieta miał zaproponować mężczyźnie rozzłościł się i w ataku złości zabił kobietę, kilkukrotnie uderzając ją młotkiem w głowę. Niektóre części ciała próbował palić w domowym piecu. Ciało kobiety umieszczone w wannie próbował zalewać chlorkiem, aby przyspieszyć proces rozkładu zwłok. Władca much - Bogdan Arnold przez cały czas żył w mieszkaniu, w sąsiedztwie rozpadających się zwłok. W jego mieszkaniu odnaleziono przedmioty, które służyły mężczyźnie do zabijania swoich ofiar. Młotek, metalowy drut, opaska do duszenia. W momencie kiedy milicjanci dokonali makabrycznego odkrycia, Bogdan Arnold przebywał w pracy. Następnie ukrywał się przez tydzień w okolicach Huty Silesia . Ostatecznie jednak zgłosił się na milicję. Dokonał czterech zabójstw, trzy ofiary zostały zidentyfikowane. Mężczyzna dokładnie opowiadał śledczym o swoich zbrodniach. W trakcie wizji lokalnych na manekinach demonstrował jak zabijał swoje ofiary. Przyznał się również do otrucia jednej z swoich trzech żon. Władca Much został skazany na karę śmierci. Wyrok został wykonany 16 grudnia 1968 roku o godzinie Knychała - Wampir z BytomiaOd 1974 do 1982 roku śląska milicja poszukiwała mordercy samotnych kobiet, który działał w sposób bardzo brutalny i zuchwały. Policyjnemu dochodzeniu nadano kryptonim "Fankenstein". Pierwszą ofiarą Wampira z Bytomia była Stefania M. Do zabójstwa na tle seksualnym doszło 3 września 1974 roku w Piekarach Śląskich. Ofiara zginęła poprzez uderzenie tępym narzędziem w tył głowy. Zwłoki zostały obnażone i zmasakrowane."Nigdy nie atakowałem kobiet z chęci zysku, tylko napaści te miały podłoże seksualne. Nienawidziłem kobiet i chciałem światu pokazać, że kobieta, jej ciało to nic szczególnego. Że można tę godność kobiecą z hańbić, zgnoić, po prostu jest po śmierci tylko kupą kości i mięsa" - powiedział Joachim Knychała w trakcie śledztwa. Kolejnego napadu "Fankenstein" dokonał w Bytomiu 20 września 1975 roku. Ofiara cudem przeżyła. W listopadzie 1975 roku w Piekarach Śląskich zaatakowana zostaje Elżbieta Mikułowa. Wampir z Bytomia w makabryczny sposób okaleczył jej ciało, a głowę zmasakrował siekierą. Swoje zuchwałe ataki przeprowadzał wieczorem. Kobiety atakował na klatkach schodowych, w miejscach odludnych. Grupa dochodzeniowa, prowadząca śledztwo przez wiele lat prowadziła sprawę zabójstw. Sprawca jednak cały czas wymykał się śledczym. Stworzono portret pamięciowy sprawcy. Śledczy na potrzeby dochodzenia stworzyli nawet manekina. W 1976 roku, 6 maja dochodzi do kolejnego napadu, tym razem w Chorzowie zostaje zamordowana Mirosława Sarnowska. Zbrodnia zostaje dokonana w pobliżu miejsca zamieszkania ofiary. Podobnie jak w przypadku innych zbrodni Wampira z Bytomia, ofiara ginie w wyniku uderzenia tępym narzędziem w tył głowy. Zabójstwo miało charakter seksualny, kobieta miała obnażone dolne części ciała. W podobny sposób zostaje zamordowana Teresa Ryms, zabita 30 października 1976 roku w Bytomiu. W tym czasie Zdzisław Marchwicki - Wampir z Zagłębia oczekiwał już w celi śmierci na wykonanie wyroku. Śledczych jednak zastanawiało, że zbrodnie przeprowadzone na kobietach przez Wampira z Bytomia przebiegały w podobny sposób. Prowadzący dochodzenie obawiali się, że zatrzymano nie odpowiednią osobą. A prawdziwy Wampir cały czas pozostaje na wolności."Frankenstein" nie zaprzestawał kolejnych ataków. W marcu 1982 roku dochodzi do ostatniego zabójstwa. Na milicje zgłosił się 30-letni górnik. Wstrząśnięty poinformował milicjantów, że jego szwagierka w trakcie spaceru niefortunnie przewróciła się i straciła życie. Początkowo milicja do sprawy podeszła, jako zwyczajnego zdarzenia. Dopiero w trakcie sekcji zwłok, okazało się, że obrażenia na ciele kobiety nie pasują do obrażeń powstałych na wskutek przewrócenia się czy nieszczęśliwego wypadku. W przypadku Wampira z Bytomia zastosowano badanie wariografem, które wykazało, że Knychała kłamał. Śledczy pracując nad sprawą Bogusławy Ludygi zaczęli łączyć z nią pozostałe zabójstwa. Pion dochodzeniowy coraz bardziej utwierdzał się w sprawstwie Joachima Knychały, który ostatecznie przyznał się do wszystkich zabójstw. Ostatecznie Joachim Knychałą został skazany za 5 zabójstw i 7 usiłowań. Wyrok na Wampirze z Bytomia został przeprowadzony 28 października 1985 dzieci, żona, stała praca na kopalni "Andaluzja" w Piekarach Śląskich jako cieśla oraz górnik. Joachim Knychała wychował się w rodzinie protestanckiej. Ojciech Knychały był Polakiem, natomiast matka Niemką. Jego mieszane pochodzenie przyniosło mu wiele problemów. W dzieciństwie jak zeznawał, miał być poniżany przez babkę oraz matkę. "Polski bąkart" to jedno z wielu wyzwisk jakie w niego kierowano. Dzieci w szkole na małego Joachima miały wołać "Szwab". Knychała uczył się w zasadniczej szkole zawodowej i 1970 roku zdobył tytuł górnika-cieśli. Należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej, aż do momentu aresztowania w 1982 roku. Po raz pierwszy został skazany w wieku 18 lat, na karę trzech lat pozbawienia wolności za zbiorowy gwałt na młodej dziewczynie. Zdaniem Knychały wyrok był niesprawiedliwy, a dziewczyna miała go wrobić w całą sprawę. Jak opowiadał śledczym, od tego momentu zaczął nienawidzić Marchwicki - Wampir z ZagłębiaZdzisław Marchwicki jest najbardziej znanym polskim seryjnym zabójca. Wokół postaci Marchwickiego i samego procesu narosło wiele legend. Sam proces miał być farsą. Na jego temat powstały dwa dokumenty. Jeden z nich wyprodukowała Telewizja Polska w odcinku "Wampir z Katowic" znajdującym się w cyklu filmów dokumentalnych Paragraf 148 - Kara śmierci przedstawiono Marchwickiego jako człowieka niewinnego. Podobny w wydźwięku film zrealizował Maciej Pieprzyca, który w dokumencie "Jestem mordercą" dowodził, że Marchwicki nie był Wampirem z Zagłębia. W czasie pięciu lat morderczej działalności, Marchwicki miał zamordować 21 kobiet, w wieku od 16 do 57 lat. Największa aktywność Wampira z Zagłębia przypada na rok 1965. W tym czasie doszło do 11 zabójstw. Pierwszego napadu dokonał 7 listopada 1964 roku w Dąbrówce Małej. Ofiarą została Anna Mycek. Wampir wobec wszystkich swoich ofiar postępował podobnie. Śledził ofiarę, a następnie tępym narzędziem uderzał w tył głowy. Następnie bił ofiarę do momentu kiedy był pewny, że nie przeżyła, po czym dokonywał czynności seksualnych z zamordowaną kobietą. W 1965 roku powołano do życia w Komendzie Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Katowicach grupę "Anna" od imienia pierwszej ofiary Wampira. Zadaniem grupy pod dowództwem Jerzego Gruby było ujęcie mordercy. Poszukiwania nabrały tępa po zabójstwie 18-letniej bratanicy Edwarda Gierka - Jolanty Gierek. W 1968 roku wyznaczono ogromną nagrodę 1 ml zł, za wskazanie sprawcy morderstw. Na podstawie licznych donosów stworzono rys psychologiczny zabójcy. Wyłoniono 267 podejrzanych, wśród których znalazł się Zdzisław Marchwicki. Do ostatniego zabójstwa doszło 4 marca 1970 roku. Dwa lata później, dochodzi do zatrzymania Marchwickiego po doniesieniu do Milicji Obywatelskiej jego żony o znęcaniu się nad nią oraz dziećmi. Proces Marchwickiego był bardzo pokazowy. Rozpoczął się 18 września 1974 roku i trwał ponad 2 lata. Prowadzono go w Klubie Fabrycznym Zakładów Cynkowych "Silesia". 28 lipca 1975 roku Marchwicki uznany został przez sąd za winnego zabójstwa 14 kobiet i usiłowania 6 kolejnych zabójstw i skazał do na karę śmierci. Leszek Pękalski - Wampir z BytowaLeszek Pękalski choć skazany został za jedno zabójstwo uznawany jest za seryjnego mordercę. Przed procesem Pękalski mnożył liczbę swoich ofiar, przyznając się na początku do 70, a później nawet do 90 zabójstw, jednak później w trakcie procesu odwołał wszystkie prokuratura udowodniła tylko jedno zabójstwo i skazała go na karę 25 lat pozbawienia wolności. Teoretycznie Pękalski powinien wyjść na wolność w 2017 roku, jednak z powodu swojego upośledzenia psychicznego, zostanie umieszczony w zamkniętym zakładzie Denke - kanibal Historia Karla Denke zamraża krew w żyłach, choć od jego zbrodni minęło wiele lat. Karl Denke był mordercą i kanibalem, który urodził się w Kalinowicach Górnych. W szkole uważany był za jednego z gorszych uczniów. Uznawany był za opóźnionego w rozwoju, podjęto nawet próby ubezwłasnowolnienia go, jednak nie przyniosły one skutku. Karl Denke, jako dorosły mężczyzna przeprowadził się do Ziębic, dawnego Münsterbergu gdzie kupił własną ziemię za pieniądze z ojcowizny. Denke mieszkał w domu przy ul. Stawowej 13. I to właśnie w tym miejscu wydarzyły się makabryczne wydarzenia. Na Denkego, mieszkańcy Ziębic mówili "Ojczulek" Karl miał być filantropem, oferującym bezdomnym i włóczęgom schronienie. Dopiero po latach na jaw wyszła prawdziwa natura "Ojczulka", który zwabiał swoje ofiary do domu, a następnie zabijał je i przerabiał na peklowane mięso, którym handlował na targowisku we Wrocławiu. Jedna z potencjalnych ofiar "Ojczulka" uniknęła losu swoich poprzedników dzięki niesamowitemu szczęściu. Vincenz Olivier po zaproszeniu do domu Denkego odwrócił się w porę i uniknął wymierzonego w niego ciosu siekierą. Niedoszła ofiara pobiegła na policję gdzie zgłosiła zajście. Niedługo później "Ojczulek" został ujęty, a tego samego dnia wieczorem popełnił samobójstwo na pętli zrobionej z chustki do nosa. W mieszkaniu Karla Denkego policjanci zastali kości oraz zakrwawione ubrania w szafach. Oprócz nich w mieszkaniu znalazły się jeszcze rzemienie, które Denke wytwarzał z ludzkiej skóry. Dokładna liczba ofiar "Ojczulka" nie jest znana, prawdopodobnie jednak zdołał zabić około 40 Kot - Wampir z KrakowaKarol Kot w momencie swojej egzekucji miał 22 lata. W ciągu swojego krótkiego życia zdążył jednak dokonać rzeczy, które jeżą włos na głowie. Wampir z Krakowa został oskarżony o zamordowanie 2 osób, 10 prób zabójstwa oraz 4 podpalenia. Zdaniem psychiatrów badających mordercę był poczytalny oraz działał z pełną świadomością. Został zatrzymany 14 lipca 1966 roku i przyznał się do wszystkich zarzucanych mu przestępstw. W czasie przesłuchań dokładnie opisywał przebieg zbrodni. Szczycił się nimi oaz opowiadał o swoich morderczych planach i zamiarach. Jak sam mówił uwielbiał widok krwi, która miała motywować go do popełniania coraz to nowszych zbrodni. Wyrok w sprawie Wampira z Krakowa ogłoszono 14 lipca 1967 roku. Sąd uznał Kota winnym i skazał go na karę śmierci. Sąd Najwyższy na wskutek odwołania 22 listopada 1967 roku zmienił karę śmierci na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Prokurator Generalny skorzystał jednak z rewizji wyroku, czego skutkiem było skazanie Wampira na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok został wykonany 16 maja 1968 Moruś Seryjny morderca z Sulejowa dokonał siedmiu zbrodni na terenie województwa piotrkowskiego. Pierwszej zbrodni Moruś dokonał w 1986 roku, zabijając Teresę Grabowską. Kolejne zbrodnie Moruś wykonał w pierwszej połowie 1992 roku. Wśród jego ofiar znaleźli się: 60-letnia kobieta z Piotrkowa Trybunalskiego, którą Moruś zamordował we własnym sklepie. Był również bezwzględny dla małżeństwa Małgorzaty i Mieczysławy B, których zabił we własnym domu. Zamordowana Małgorzata B. była w trzecim miesiącu ciąży. Henryk Moruś w czasie długotrwałego powstępowania sądowego nie okazywał skruchy, a w trakcie procesu wykonywał obsceniczne gesty. Biegli stwierdzili, że jest poczytalny ale nie potrafi okazywać uczuć wyższych. Sąd wydał wyrok śmierci z pozbawieniem praw publicznych. Wyroku jednak nie przeprowadzano, a po apelacjach w Sądzie Apelacyjnym w Łodzi, zamieniono go na karę dożywotniego pozbawienia Mazurkiewicz - Elegancki mordercaMazurkiewicz był jednym z najgroźniejszych seryjnych morderców w Polsce. Nazywany"Upiorem Krakowskim" czy "Eleganckim mordercą" został skazany na karę śmierci, która wykonano 31 stycznia 1957 roku. W trakcie procesu, prokuratorzy starali się udowodnić 30 domniemanych zbrodni udowodniono ich 6 oraz 2 usiłowania. Swojego pierwszego morderstwa miał się dopuścić w 1940 roku na osobie żydowskiego pochodzenia. "Upiór z Krakowa" bez skrupułów zabił swoich sąsiadów, a ofiary zakopał pod podłogą garażu przy ul. Marchlewskiego. Uważa się, że Mazurkiewicz był informatorem Gestapa, szpiclem, a także prowokatorem UB. IPN badając jego sprawę nie trafił jednak na żadne poszlaki potwierdzające te tezy.

Pogrzeb ofiar wypadku w Jamnicy na Podkarpaciu. Marzena (+37 l.) i Mariusz (+39 l.) K. osierocili trójkę dzieci. W czwartek w ich rodzinnej miejscowości, w Przędzelu, w ostatniej ziemskiej drodze towarzyszyli im najbliżsi, pogrążona w żałobie rodzina i ludzie, którzy obok tragedii w Jamnicy nie mogli przejść obojętnie.

Sklep Książki Literatura faktu, reportaż Literatura faktu Rozmowy z seryjnymi mordercami. Stalkerzy (okładka miękka, Wszystkie formaty i wydania (2): Cena: Oferta : 22,28 zł Opis Opis Rozejrzyjcie się wokół siebie. Macie wrażenie, że ktoś was obserwuje? To może być stalker, seryjny morderca szukający ofiary. Christopher Berry-Dee, brytyjski kryminolog i autor bestsellerów o seryjnych zabójcach, tym razem analizuje psychikę, motywy i metody działania stalkerów. Przez wiele lat prowadził wywiady z osławionymi seryjnymi mordercami przebywającymi w więzieniach i nie ma sobie równych jako autor wstrząsających studiów na temat zbrodniarzy, którzy często przez wiele lat chodzą wśród nas nierozpoznani. Zabójstwo to jedynie finał – zanim zaatakują, stalkerzy potrafią tygodniami śledzić czy nawiązywać kontakty z niczego niepodejrzewającymi ofiarami. Posługują się wieloma rodzajami kamuflażu i są w stanie wprowadzić w błąd najbardziej spostrzegawcze osoby. Ich mentalność podsumował Ted Bundy: „Chcę być panem życia i śmierci […]. Czy śmierć jednej osoby ma jakiekolwiek znaczenie?”. Horror może być bliżej, niż sądzicie. Powyższy opis pochodzi od wydawcy. Dane szczegółowe Dane szczegółowe Tytuł: Rozmowy z seryjnymi mordercami. Stalkerzy Autor: Berry-Dee Christopher Tłumaczenie: Wyżyński Tomasz Wydawnictwo: Wydawnictwo Czarna Owca Język wydania: polski Język oryginału: angielski Liczba stron: 280 Numer wydania: I Data premiery: 2021-10-13 Forma: książka Wymiary produktu [mm]: 205 x 19 x 140 Indeks: 40194691 Recenzje Recenzje Dostawa i płatność Dostawa i płatność Prezentowane dane dotyczą zamówień dostarczanych i sprzedawanych przez empik. Inne z tego wydawnictwa Najczęściej kupowane

Okazuje się bowiem, że są pewne subtelne różnice w sposobie prowadzenia rozmowy przez psychopatę (od wielu lat naukowcy badają język psychopatów). Poznajcie sześć sygnałów, które powinny wzmóc czujność. Osiem nieoczywistych cech psychopaty. Im szybciej je rozpoznasz, tym lepiej. 1.

Bestie – tak w najprostszy i trafny sposób można opisać ludzi, którzy w swoim życiu dokonali przerażających zbrodni. Psychopaci, którzy stoją za strasznymi morderstwami potrafili zmrozić krew w żyłach swoimi wypowiedziami. Oto cytaty seryjnych morderców. 1. „Lubię dzieci. Są smaczne” – Albert Fish2. „Sataniści muszą mieć więcej wiary niż chrześcijanie. Jezusa wszyscy widzieli i czuli. Tymczasem Lucyfer nigdy nie miał potrzeby być widzianym, ale za to w każdej ludzkiej duszy można go wyczuć.” – Richard Ramirez3. „To nie było tak przerażające i mroczne jak może się wydawać. Miałem sporo zabawy. Zabijanie to naprawdę zabawne doświadczenie.” – Albert DeSalvo4. „Z dziewczyny zostaje naprawdę dużo, nawet gdy nie ma głowy. Oczywiście znika jej osobowość.” – Ed Kemper5. Moją ambicją jest zabicie więcej bezbronnych ludzi, niż jakikolwiek mężczyzna lub kobieta, którzy kiedykolwiek żyli.” – Jane Toppan6. „Muszę to powiedzieć. Czuje się bardzo, bardzo dobrze. To jedne z najlepszych rzeczy, które zrobiłem w swoim życiu” – Daniel Gonzalez 1. „Lubię dzieci. Są smaczne” – Albert Fish Jeden z najbardziej znanych seryjnych morderców w Stanach Zjednoczonych. Swoich zbrodni dokonał na początku XX wieku. Był pedofilem i znęcał się nad dziećmi. Udowodniono mu pięć zabójstw. Został skazany na śmierć. W 1936 roku usiadł na krześle elektrycznym. 2. „Sataniści muszą mieć więcej wiary niż chrześcijanie. Jezusa wszyscy widzieli i czuli. Tymczasem Lucyfer nigdy nie miał potrzeby być widzianym, ale za to w każdej ludzkiej duszy można go wyczuć.” – Richard Ramirez Był oskarżony o kikadziesiąt przestępstw i aż trzynaście morderstw. Był satanistą, a na ciałach ofiar zostawiał często pentagram. Został skazany na prawie 200 lat pozbawienia wolności i karę śmierci. W 2013 roku zmarł z powodu niewydolności wątroby. 3. „To nie było tak przerażające i mroczne jak może się wydawać. Miałem sporo zabawy. Zabijanie to naprawdę zabawne doświadczenie.” – Albert DeSalvo 'Dusciciel z Bostonu” – tak nazywano tego seryjnego mordercę, który od 1962 do 1964 roku, popełnił trzynaście zabójstw. Swoje ofiary gwałcił, po czym je dusił. Kobiety były w różnym wieku (19-85 lat). Sam został zamordowany w więzieniu w 1973 roku. 4. „Z dziewczyny zostaje naprawdę dużo, nawet gdy nie ma głowy. Oczywiście znika jej osobowość.” – Ed Kemper W latach 1964-1973 zamordował dziesięć osób, w tym swoją matkę i dziadków. Swoje ofiary wabił do samochodu, a były to najczęściej autostopowiczki. Porwane kobiety gwałcił i zabijał. Zwłoki ćwiartował na małe kawałki. Sam przyznał się do wszystkich popełnionych zbrodni. 5. Moją ambicją jest zabicie więcej bezbronnych ludzi, niż jakikolwiek mężczyzna lub kobieta, którzy kiedykolwiek żyli.” – Jane Toppan Kobieta, która zabiła aż jedenaście osób, twierdziła przed sądem, że uwielbia widok umierającego człowieka. Swoich zbrodni dokonała pod koniec XVIII wieku w Bostonie. Została zamknięta w szpitalu dla obłąkanych i tam przyznała się adwokatowi, że jednak zabiła ponad trzydzieści osób. 6. „Muszę to powiedzieć. Czuje się bardzo, bardzo dobrze. To jedne z najlepszych rzeczy, które zrobiłem w swoim życiu” – Daniel Gonzalez Seryjny morderca z Londynu. Zafascynowany horrorami postanowił sam dokonać kilku zbrodni. Zabił nożem aż cztery osoby, grasując na ulicach stolicy Anglii. Po usłyszeniu wyroku popełnił samobójstwo podcinając sobie żyły. Zobacz również: 5 najbardziej okrutnych seryjnych morderców w czasach PRL (źródła: Kliknij, aby ocenić ten post! [Całkowite: 0 Średnia: 0]

^{Chords for Ostatnie czyny, ostatnie słowa.: G#m, E, B, F#. Play along with guitar, ukulele, or piano with interactive chords and diagrams. Includes transpose, capo hints, changing speed and much more.}

Temat skopiowany, ale tu pasuje idelanie... A A on mnie nie zrozumiał. Autor: Georg Wilhelm Friedrich Hegel Opis: 14 listopada 1831. A przecież miałem tam coś! Pourtant j'avais quelque chose là! (fr.) Autor: André Chénier Opis: słowa, jakie miał powiedzieć 25 lipca 1794 pod gilotyną, wskazując na swoją głowę. A, to jest pyszne. Dziękuję. Autor: Johannes Brahms Opis: 3 kwietnia 1897. Ale jak, do diabła, to ma mnie zabić? Autor: Denis Diderot Opis: 31 lipca 1784 do żony, która mówiła mu, żeby nie jadł za dużo. B Będę z Chrystusem i to wystarczy. Autor: Michael Faraday Opis: 25 sierpnia 1867. Bez ciebie, mój drogi, byłbym zdechł – jak świnia! (...) Jestem już u źródła szczęścia. Autor: Fryderyk Chopin Opis: słowa skierowane 17 października 1849 do ks. Felińskiego, udzielającego mu sakramentu. Boże, dopomóż mojej biednej duszy. Autor: Edgar Allan Poe Opis: 7 października 1849. Boże, mój Boże, czemuś mnie opuścił? Eli, Eli, lema sabachthani? (Mt 27, 46; grecka transkrypcja słów aramejskich) Eloi, Eloi, lema sabachthani., Mk 15,34 Autor: Jezus Chrystus Opis: 3 kwietnia 33 Bóg mi wybaczy. To jego fach. Dieu me pardonnera. C'est son metier. (fr.) Autor: Heinrich Heine Opis: 17 lutego 1856. Bóg nigdy nie umrze! Autor: Gabriel García Moreno Opis: 6 sierpnia 1875, został zamordowany przez przeciwników politycznych Źródło: Jacek Bartyzel, Gabriel García Moreno, C Całe moje życie było jednym nieprzerwanym grzechem. Boże, zlituj się nade mną! Autor: August II Mocny – król Polski Opis: 1 lutego 1733. Chcę być pochowany, stojąc – twarzą w stronę Niemiec. Autor: Georges Clemenceau Opis: 24 listopada 1929. Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie. Autor: Niccolo Machiavelli Opis: 21 czerwca 1527. Chodźmy do domu, chcę zobaczyć Seana, zanim pójdzie spać. Autor: John Lennon Opis: 8 grudnia 1980, zastrzelony przez niezrównoważonego psychicznie Marka Chapmana Źródło: wywiad z Yōko Ono, Metro, 12 czerwca 2007 Chryste, przebacz! Autor: Hans Frank Opis: 16 października 1946 przed egzekucją. Chyba mnie zabił. Autor: Henryk III Walezjusz Opis: 2 sierpnia 1589, zasztyletowany w lektyce podczas ulicznej rozmowy z poddanymi. Ci dranie mają mnie, ale nie dorwą wszystkich. Autor: Aleksander Litwinienko, został otruty Opis: 23 listopada 2006. Ciemności! Och, ciemności! Autor: Guy de Maupassant Opis: 6 lipca 1893. Co to jest? Autor: Leonard Bernstein Opis: 14 października 1990. Czuję ból, tutaj. Autor: Charles de Gaulle Opis: 9 listopada 1970. Czy nikt nie rozumie? Does nobody understand? (ang.) Autor: James Joyce Opis: 13 stycznia 1941. – Czy to już czwarty? – [Dr Robley Dunglison: „Już niedługo.”] – Duszę swoją powierzam Bogu, moją córkę swemu krajowi. Is it the Fourth?" [Dr Robley Dunglison: "It soon will be."] "I resign my spirit to God, my daughter to my country. (ang.) Autor: Thomas Jefferson Opis: 4 lipca 1826. Czy wszyscy inni są cali? Autor: Robert F. Kennedy Opis: 6 czerwca 1968, zaraz po zamachu na niego. D Dalej, zróbmy to! Let's do it! (ang.) Autor: Gary Gilmore przed straceniem Opis: 17 stycznia 1977. Dlaczego teraz? Autor: cesarz Franciszek Józef I Opis: 21 listopada 1916. Źródło: Gabriele Praschl-Bichler, «Prywatne życie cesarza Franciszka Józefa» Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne. Do dupy. Autor: Agnieszka Osiecka Opis: 7 marca 1997. Źródło: Lidia Ostałowska, Paweł Smoleński, To nie mój pies, ale moje łóżko, «Gazeta Wyborcza», 30 kwietnia 1997 Dobranoc!!! Do widzenia!!! Cześć!!! Giniemy!!! Autor: Zygmunt Pawlaczyk, kapitan samolotu Ił 62 M Tadeusz Kościuszko. Opis: 9 maja 1987, na chwilę przed katastrofą w Lesie Kabackim. Dosyć. Genug. (niem.) Autor: Immanuel Kant Opis: 12 lutego 1804. Dzięki Bogu. Już mnie nudziło bycie najśmieszniejszą osobą w pokoju. Thank God. I'm tired of being the funniest person in the room. (ang.) Autor: Del Close, improwizator, nauczyciel i komediant Opis: 4 marca 1999. Dzisiejszej nocy odejdę. Autor: James Brown Opis: 25 grudnia 2006. F Francja, armia, Józefina! Autor: Napoleon I Opis: 5 maja 1821. G Galilejczyku, zwyciężyłeś! Galilaee, vicisti! (łac.) Opis: 26 czerwca 363, słowa przypisane Julianowi Apostacie przez pisarzy chrześcijańskich z V Cesarz miał je wypowiedziec, będąc śmiertelnie rannym w bitwie. Swój przydomek («apostata», czyli odstępca) zawdzięczał odejściu od wiary chrześcijańskiej (wspomniany «Galilejczyk» to Jezus Chrystus) i przejścia na politeizm. Gdzie mój zegarek? Autor: Salvador Dali Opis: 23 stycznia 1989. I I ty, Brutusie, przeciw mnie Et tu Brute contra me (łac.) Autor: Juliusz Cezar Opis: 15 marca 44 zasztyletowany przez senatorów. I wszystko przez moje pieniądze. Autor: Nathan Rothschild Opis: 28 lipca 1836. J Ja odchodzę, ale państwo pozostanie. Autor: Ludwik XIV Opis: 1 września 1715. Jestem teraz panem siebie! Autor: Katon Młodszy. Opis: przed samobójczą śmiercią w 46 Jak zawsze masz rację, Johann. Autor: Edmund Husserl Opis: wypowiedziane 27 kwietnia 1938 do swego ucznia i przyjaciela, Jana Patočki. Jakiż artysta ginie! (we mnie) Qualis artifex pereo! (łac.) Autor: Neron Opis: 9 czerwca 68 przed samobójczą śmiercią. Jest tam bardzo pięknie. Autor: Thomas Edison Opis: 18 października 1931. Jestem Heinrich Himmler! Autor: Heinrich Himmler Opis: 23 maja 1945 popełniając samobójstwo podczas próby przesłuchania przez Brytyjczyków. Jestem królem Szwecji... to wszystko. Autor: Gustaw II Adolf Opis: 16 listopada 1632, poległ w bitwie Jestem zakłopotany. Autor: Aleister Crowley Opis: 1 grudnia 1947. Jestem zmęczony. Krótki odpoczynek zrobi mi dobrze. Autor: Gustaw III – król Szwecji Opis: 29 marca 1792. Jesteśmy żebrakami. Autor: Marcin Luter Opis: 18 lutego 1546. Jezu, kocham Cię. Kocham Cię, Jezu. Autor: Matka Teresa Opis: 5 września 1997. już tylko krok i niech Żyje Życie bo stanąłem na początku, bo pociągnął mnie Ojciec i stanę na końcu i nie skosztuję śmierci. Autor: Edward Stachura, List do pozostałych Opis: 24 lipca 1979, popełnił samobójstwo Już mnie to wszystko potwornie nudzi. Autor: Winston Churchill Opis: 15 stycznia 1965, przed zapadnięciem w śpiączkę, w której dziewiątego dnia zmarł. K Kobieto, postrzeliłaś mnie! Lady, you shot me! (ang.) Autor: Sam Cooke Opis: 11 grudnia 1964, po tym jak został postrzelony w swoim pokoju w hotelu Zabójczynią była właścicielka hotelu. Kochajcie się. Autor: George Harrison Opis: 29 listopada 2001 do swojej rodziny. Klaszczcie. Komedia skończona. Autor: Ludwig van Beethoven Opis: 26 marca 1827, jedna z wersji ostatnich słów (za cesarzem Oktawianem Augustem). Kritonie, myśmy winni koguta Asklepiosowi. Oddajcież go a nie zapomnijcie! Autor: Sokrates Opis: 399 po egzekucji (został skazany na śmierc przez wypicie trucizny). Kto tam? Kto tam? ¿Quién es? ¿Quién es? (hiszp.) Autor: Billy Kid, chwilę przed tym jak został zastrzelony przez Pata Garretta Opis: 14 lipca 1881. M Mam nadzieję, że to nie wieczny sen... ot eternal sleep, I hope! (ang.) Autor: Sarojini Naidu Opis: kiedy podano jej tabletkę nasenną. Źródło: The ‘Nightingale’ of India, 18 grudnia 2006 Mam wygraną, ale zajmie to chwilę... Autor: Cecil Purdy, pierwszy mistrz świata w szachach korespondencyjnych Opis: zmarł przy szachownicy 6 listopada 1979. Mogłem się nie przerzucać ze szkockiej na martini. Autor: Humphrey Bogart Opis: 14 stycznia 1957. Może to w tym położeniu śmierć mnie zastanie. Autor: Juliusz Słowacki Opis: 3 kwietnia 1849. Módlmy się za ojczyznę! Boże błogosławiony! Autor: Jan Matejko Opis: 1 listopada 1893. N Na mój pogrzeb niech nikt nie przyjdzie. Wszyscy będą z tego zadowoleni, a ja najbardziej. Skromność przede wszystkim. Autor: Louis-Ferdinand Céline Opis: 1 lipca 1961. Na ziemię! Autor: Charles Dickens – prosił, żeby położyć go na ziemi. Opis: 9 czerwca 1870. Nawet gdyby wszystkie miecze w Anglii mierzyły w moją głowę, wasze groźby i tak by mnie nie ruszyły. If all the swords in England were pointed against my head, your threats would not move me. (ang.) Autor: Thomas Becket Opis: 29 grudnia 1170 został zamordowany przez żołnierzy króla Anglii Henryka II Nie! Autor: Alexander Graham Bell Opis: 2 sierpnia 1922. Nie bójcie się, nie jest naładowany... Autor: Terry Kath, muzyk rockowego zespołu «Chicago Transit Authority», przykładając do głowy rewolwer, który czyścił. Chwilę później pociągnął za spust. Opis: 23 stycznia 1978. Nie do mnie strzelacie, lecz do Armii Czerwonej. Autor: Michaił Tuchaczewski Opis: 11 czerwca 1937, został rozstrzelany Nie ma Boga nad Allaha a Mahomet... (jest jego prorokiem) Autor: Saddam Husajn Opis: 30 grudnia 2006 wypowiadając muzułmańskie wyznanie wiary (szahadę), niedokończone z powodu zerwania się belki, na której stał skazany. Nie psuj mi moich kół! μοὺ τους κύκλους τάραττε (gr.) Autor: Archimedes Opis: 212 słowa wypowiedziane przez Archimedesa rysującego na piasku figury geometryczne do rzymskiego legionisty, który w przypływie gniewu zabił go chwilę później. Nie trafiliby w słonia z tej odleg... Autor: John Sedgwick, kapitan Unii w wojnie secesyjnej Opis: 9 maja 1864. Poległ w bitwie Niech żyją Niemcy! Niech żyje Argentyna! Niech żyje Austria! Byłem posłuszny prawom wojny i mojemu krajowi. Jestem gotowy. Panowie, wkrótce się spotkamy, taki jest los wszystkich ludzi. Całe życie wierzyłem w Boga i umieram, wierząc w Niego. Autor: Adolf Eichmann Opis: 31 maja 1962 został powieszony w Izraelu za zbrodnie wojenne Niech żyją święte Niemcy! Es lebe das heilige Deutschland! (niem.) Autor: Claus von Stauffenberg Opis: 21 lipca 1944 został rozstrzelany za zamach na Adolfa Hitlera Niech żyje Polska! Autor: Maria Mandel, hitlerowska zbrodniarka przed powieszeniem Opis: 24 stycznia 1948. Niechaj trwa na wieki! Esto perpetua! (łac.) Autor: Paolo Sarpi, włoski filozof i historyk o rodzinnej Wenecji Opis: 15 stycznia 1623. Nie wiem. Autor: Pierre Abelard Opis: 21 kwietnia 1142. Nigdy nie czułem się lepiej. Autor: Douglas Fairbanks, chwilę później umarł na zawał serca. Opis: 12 grudnia 1939. No, już, wynoście się stąd! Ostatnie słowa są dla głupców, którzy nie powiedzieli wystarczająco wiele. Autor: Karol Marks proszony o ostatnie słowa. Opis: 14 marca 1883. No to teraz idę spać. Dobranoc. Autor: George Byron Opis: 19 kwietnia 1824. O O Boże! He Ram! (hindi) Autor: Mahatma Gandhi, ostatnie słowa po postrzeleniu Opis: 30 stycznia 1948. O nędzna cnoto, byłaś tedy tylko słowem, a ja cię czciłem jako coś rzeczywistego, ty zaś byłaś niewolnicą Losu. Autor: Marek Juniusz Brutus Opis: 23 października 42 popełnił samobójstwo O, nie płaczcie. Bądźcie dobrymi dziećmi i wszyscy spotkamy się w niebie. Autor: Andrew Jackson Opis: 8 lipca 1845. O wolności, jakież zbrodnie popełnia się w twoim imieniu! Autor: Madame Roland, ścięta podczas rewolucji francuskiej. Opis: 8 listopada 1793. Obedrą mnie ze skóry jak pułkownika i Dzikowskiego. Autor: Adam Mickiewicz Opis: 26 listopada 1855, poeta bardzo cierpiał, ponieważ skarżył się na przenikliwe zimno, masowano go, sprawiało mu to jednak ból, który spowodował wypowiedzenie powyższych słów. Opis: Cyprian Kamil Norwid stworzył legendę, jakoby Mickiewicz w ostatnich słowach wygłosił przesłanie do narodu polskiego: «Kochajmy się». Prawdą jest jedynie, że niedługo przed śmiercią służący pytał, czy ma coś przekazać dzieciom wieszcza, na co Mickiewicz odparł: «Powiedz im, niech się kochają. Zawsze.» Odbierz mi łono. Autor: Agrypina Młodsza Opis: 23 marca 59 została zabita na zlecenie swego syna, cesarza Nerona. Powyższymi słowami skierowanymi do zabójców wyrażała obrzydzenie dla części ciała, przez którą go urodziła Od dawna nie piłem szampana. I haven't had champagne for a long time. (ang.) Autor: Anton Czechow, gdy pielęgniarka dała mu szampana, by ulżyć mu w chorobie, zmarł na gruźlicę. Opis: 15 lipca 1904. Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Autor: Jezus Chrystus, Łk 23, 46 Opis: 3 kwietnia 33 na krzyżu O, święta naiwności! O, sancta simplicitas! (łac.) Autor: Jan Hus Opis: 6 lipca 1415 na widok babiny dokładającej gałązkę do jego stosu. O, tak, to chwalebny Czwarty Lipca. To wspaniały dzień. To dobry dzień. Niech Bóg go błogosławi. Niech Bóg błogosławi was wszystkich.(...) Thomas Jefferson przetrwa... Oh, yes; it is the glorious Fourth of July. It is a great day. It is a good day. God bless it. God bless you all. Thomas Jefferson survives... (ang.) Autor: John Adams Opis: 4 lipca 1826. P Pamiętajcie. Autor: Karol I Stuart Opis: 30 stycznia 1649, przed egzekucją (został ścięty) Pisałem to dla siebie. Autor: Wolfgang Amadeusz Mozart Opis: 5 grudnia 1791. Poczekaj chwilę... Autor: papież Aleksander VI Opis: 18 sierpnia 1503. Pokażcie moją głowę ludowi, warta jest tego. Autor: Georges Danton Opis: 5 kwietnia 1794, przed egzekucją (został ścięty) Powiedz im, że miałem wspaniałe życie. Autor: Ludwig Wittgenstein Opis: 29 kwietnia 1951. Powinienem pić więcej szampana. Autor: John Maynard Keynes Opis: 21 kwietnia 1946. Pozwólcie mi iść do domu Ojca. Autor: Jan Paweł II Opis: 2 kwietnia 2005. Pójdź wierny mieczu, towarzyszu mych wszelkich dokonań! Autor: Francisco Pizarro Opis: 26 czerwca 1541, tuż przed śmiercią, zadaną przez byłych podkomendnych. Proszę nie zapominać, że jednak jestem biskupem. Autor: Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord Opis: 17 maja 1838. Proszę, zgaście światło. Autor: Theodore Roosevelt Opis: 6 stycznia 1919. Przegrywam. Autor: Frank Sinatra Opis: 14 maja 1998. Przekroczmy rzekę i odpocznijmy w cieniu drzew. Autor: Thomas Stonewall Jackson Opis: 10 maja 1863. Przyjaciele, nie zapisałem nawet połowy rzeczy, które widziałem. Autor: Marco Polo Opis: 8 stycznia 1324. Przykryjcie mnie lepiej... Autor: Cyprian Kamil Norwid Opis: 23 maja 1883. S Słońce jest Bogiem. Autor: William Turner Opis: 19 grudnia 1851. Spokojnie, dobry człowieku, to nie czas na robienie sobie wrogów. Autor: Wolter Opis: 30 maja 1778, zapytany przez księdza czy wyrzeka się szatana. Straciłem juz pasję, i pamiętajcie, lepiej wypalić się niż zniknąć. Pokój, Miłość, Empatia. Kurt Cobain. I don't have the passion anymore, and so remember, it's better to burn out than to fade away. Peace, Love, Empathy. Kurt Cobain. (ang.) Autor: Kurt Cobain Opis: 5 kwietnia 1994 w liście napisanym przed samobójczą śmiercią. Strasznie boli mnie głowa. Autor: Franklin Delano Roosevelt Opis: 12 kwietnia 1945. Strzelaj w piersi. Autor: Benito Mussolini Opis: 28 kwietnia 1945 przed egzekucją Strzelajcie, kanalie, bo jeszcze nie umarłem! Autor: Ion Antonescu, rumuński faszysta. Opis: 1 czerwca 1946 przed egzekucją T Tak. Autor: Marcin Luter Opis: 18 lutego 1546. Tak bardzo starałem się czynić to, co należy. Autor: Grover Cleveland Opis: 24 czerwca 1908. Te tapety na ścianie i ja walczymy ze sobą w śmiertelnym pojedynku. Jedno z nas musi odejść. Autor: Oscar Wilde Opis: 30 listopada 1900. Ten facet musi się zatrzymać... widzi nas! Autor: James Dean Opis: 30 września 1955, tuż przed śmiercią w wypadku samochodowym To absurd. To absurd. Autor: Zygmunt Freud Opis: 23 września 1939. To nic. Autor: arcyksiążę Franciszek Ferdynand Habsburg Opis: zastrzelony 28 czerwca 1914 w Sarajewie. To nie jest śmiertelna rana, doktorze. Autor: Alexander Hamilton Opis: 12 lipca 1804. Tristan. Autor: Ferenc Liszt Opis: 31 lipca 1886. Tu leży Józef, któremu się nie powiodło żadne przedsięwzięcie. Autor: cesarz Józef II Habsburg Opis: 20 lutego 1790. U Udaję się w poszukiwaniu wielkiego być może. Je m'en vais chercher un grand peut-être. (fr.) Autor: François Rabelais Opis: 9 kwietnia 1553. Uderzaj, człowieku! Autor: Walter Raleigh Opis: 29 października 1618 do kata. Umierać kochanie? To jest ostatnia rzecz jaką zrobię. Autor: Groucho Marx Opis: 19 sierpnia 1977. Umieram, stary. Autor: Tupac Shakur Opis: 13 września 1996, został śmiertelnie ranny w strzelaninie Umieram wśród zbyt wielu lekarzy. Autor: Aleksander Wielki Opis: 10 czerwca 323 Upewnijcie się, że będziecie śpiewać «Błogosławiony jest Pan». I śpiewajcie to dobrze. Autor: Martin Luther King Opis: 4 kwietnia 1968, został zastrzelony przez rasistę Uwolnijmy Rzymian od ich długiego niepokoju, skoro twierdzą, iż zbyt długo jest czekać na śmierć starego człowieka. Autor: Hannibal Opis: 183 popełnił samobójstwo, wypijając truciznę W Wciąż żądasz ode mnie, żebym z czegoś rezygnował, z czego mam zrezygnować teraz? You are always wanting me to give up something, what do you want me to give up now? (ang.) Autor: Ernest Henry Shackleton Opis: 5 stycznia 1922. Wielki skok w ciemność. Autor: Thomas Hobbes Opis: 4 grudnia 1679. Wiem, że przychodzisz mnie zabić. Strzelaj, masz tylko zabić człowieka. Autor: Che Guevara Opis: 9 października 1967, został rozstrzelany przez boliwijskich żołnierzy Więcej światła. Mehr Licht (niem.) Autor:Johann Wolfgang von Goethe Opis: 22 marca 1832, prawdopodobnie umierającemu Goethemu ciemniało w oczach i powiedział: «Otwórzcie drugą okiennicę, niechaj wpadnie więcej światła». Zobacz też: światło Wody. Autor: Ulysses Grant Opis: 23 lipca 1885. W porządku. Autor: Herbert George Wells Opis: 13 sierpnia 1956. Wprost przeciwnie! Tvert imot! (norw.) Autor: Henryk Ibsen Opis: 23 maja 1906, odpowiedź na słowa jego pielęgniarki, która stwierdziła, że wygląda lepiej niż zwykle; po chwili pisarz zmarł. Wszystkie moje posiadłości za [jeszcze] jedną chwilę [życia]. All my possessions for a moment of time. (ang.) Autor: Elżbieta I Opis: 24 marca 1603. Źródło: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Warszawa 1989, s. 26. Wszystkie uwarunkowane zjawiska mają nietrwałą naturę – niestrudzenie praktykujcie dalej. Autor: Budda Siakjamuni Opis: do uczniów. Źródło: Digha Nikaya, Mahāparinibbāna Sutta Wszystko stracone. Mnisi! Mnisi! Mnisi! I teraz wszystko stracone. Imperium, ciało i dusza. Autor: Henryk VIII Opis: 28 stycznia 1547. Wybaczam wam zło, jakie mi wyrządziliście. Kapłani, błagam, niech każdy z was ofiaruje za mnie mszę. Głosy pochodziły od Boga. Wszystko co uczyniłam, pochodziło z Bożego rozkazu. Moje objawienia pochodziły od Boga. Autor: Joanna d'Arc Opis: 30 maja 1431, przed spaleniem na stosie Wybaczcie mi, Panie. Autor: Maria Antonina, która kładąc głowę pod gilotynę nadepnęła katowi na stopę Opis: 16 października 1793. Wychodzę na zewnątrz i może spędzę tam trochę czasu... Autor: Lawrence Oates, angielski polarnik, uczestnik wyprawy Roberta Scotta z 1912 na biegun południowy Opis: 16 marca 1912 umierający Oates wyszedł z namiotu i nie wrócił, aby nie stanowic ciężaru dla swoich towarzyszy. Jego ciała nigdy nie odnaleziono Wykonało się. (J 19,30) Autor: Jezus Chrystus Opis: 3 kwietnia 33 wypowiedziane na krzyżu wg Ewangelii Św. Jana. Źródło: Biblii Tysiąclecia Zobacz też: Biblia, Bóg Wiem, że jestem bliski śmierci. Zażywałem crack i heroinę przez lata. Nigdy nie chciałem aby moje życie skończyło się w ten sposób. Wiem, że nie mam już szans. Jest za późno. Autor: Layne Staley Źródło: Ostatni wywiad przed śmiercią, 2002 Z Zabiłem prezydenta bo uważałem, że był wrogiem ludu, dobrego pracującego ludu. Nie przepraszam za swoją zbrodnię. Autor: Leon Czolgosz, zabójca prezydenta Stanów Zjednoczonych Williama McKinley'a. Opis: 29 października 1901 przed egzekucją. Zachowam spokój (...) Strzelcie mi w głowę i w serce. Umieram dla Polski, którą Piłsudski zniszczył. Autor: Eligiusz Niewiadomski Opis: 31 stycznia 1923 przed egzekucją. Źródło: Richard M. Watt, Gorzka chwała. Polska i jej los 1918–1939, wyd. AMF+, Warszawa, 2005, tłum. Piotr Amsterdamski, str. 175. Zawsze kochałem moją żonę, moje dzieci, moich wnuków i zawsze kochałem swój kraj. Chcę odejść. Boże, zabierz mnie. Autor: Dwight Eisenhower Opis: 29 marca 1969. Zostałem stworzony po to, aby podbić świat. Ile mi było dane, tyle zrobiłem, reszta to wasze zadanie. Autor: Czyngis-chan do swoich synów. Opis: 18 sierpnia 1227. Zupełnie się nie boję umierać. Autor: Karol Darwin Opis: 19 kwietnia 1882. Ź Źle. Proszę nie... nie puszczaj mnie. Autor: John F. Kennedy Opis: 22 listopada 1963, został zastrzelony Ż Żałuję jedynie że mam tylko jedno życie, które mogę poświęcić dla mojego kraju. Autor: Nathan Hale Opis: przed śmiercią na szubienicy, na którą brytyjscy żołnierze skazali go za szpiegostwo w ich obozie. Źródło: Terry Crowdy, Historia szpiegostwa i agentury, wyd. Bellona, 2006, s. 110. Zobacz też: patriotyzm Żyję! Autor: Kaligula, cesarz rzymski. Opis: 24 stycznia 41 zamordowany przez swoich pretorian. Żyłem jak filozof, umieram jak chrześcijanin. Autor: Casanova Opis: 4 czerwca 1798. Postacie fikcyjne Bogu dzięki... umieram jako prawdziwy Amerykanin. Postać: Bill Cutting Źródło: Gangi Nowego Jorku Co wam powiem, to wam powiem, ale wam powiem. Żal mi. Postać: Pyzdra Źródło: serial Janosik Ile żyć przeżyliśmy? Ile razy umarliśmy? Podobno w chwili śmierci tracimy 21 gramów naszej wagi. Każdy. Co zmieści się w 21 gramach? Co tracimy? A kiedy tracimy 21 gramów? Co tracimy razem z nimi? Co zyskujemy? Co zyskujemy? 21 gramów. Tyle waży 5 dwugroszówek, tyle waży koliber. Cukierek. Ile waży 21 gramów? Postać: Paul Źródło: 21 gramów Jak pies, jak pies. Postać: Jozef K. Źródło: Franz Kafka, Proces Klękam tylko przed Bogiem, a tutaj go nie widzę Postać: John Abruzzi Źródło: Prison Break Ksiądz: Niech Bóg zmiłuje się nad Twoją biedną duszą. Henri Verdoux: Czemu nie? I tak należy do Niego! Postać: Henri Verdoux Źródło: Pan Verdoux Mój skarb! Postać: Gollum Opis: spadając w otchłań wraz z Jedynym Pierścieniem. Źródło: Władca Pierścieni No, bratku, mnie już wszystko wolno. Mnie miejsce wydaje się odpowiednie; a jak będą cię przesłuchiwać, to powiedz, że po prostu pojechałem do Ameryki. Postać: Swidrygajłow Opis: po wypowiedzeniu tych słów zastrzelił się Źródło: Fiodor Dostojewski, Zbrodnia i kara No tak... spodziewam się, że będziemy się zbierać? Postać: Windle Poons Opis: słowa wypowiedziane do Śmierci. Źródło: Kosiarz Bill: Pai Mei nauczył cię techniki Pięciu Punktów Rozsadzających Serce? Panna Młoda: Oczywiście, że tak. Bill: Czemu mi nie powiedziałaś? Panna Młoda: Nie wiem... Ponieważ jestem... złym człowiekiem. Bill: Nie, nie jesteś złym człowiekiem. Jesteś wspaniałym człowiekiem. Moim ulubionym. Ale od czasu do czasu bywasz prawdziwą p*zdą. Jak wyglądam? Panna Młoda: Wyglądasz na gotowego. Postać: Bill Źródło: Kill Bill II Różyczka. Rosebud (ang.) Postać: Charles Foster Kane Źródło: Obywatel Kane Pomóż mi! Postać: Ymper Trymon Źródło: Terry Pratchett, Blask Fantastyczny Powierzam swą duszę dowolnemu bogu, który potrafi ją znaleźć. Postać: Moist von Lipwig Opis: reakcja na prośbę wieszającego go kata, który poprosił go o ostatnie słowa; w rzeczywistości Moist przeżył egzekucję. Źródło: Terry Pratchett, Piekło pocztowe Reszta jest milczeniem Postać: Hamlet Źródło: William Szekspir, Hamlet Severusie... błagam... Postać: Albus Dumbledore Źródło: Joanne Kathleen Rowling, Harry Potter i Książę Półkrwi Spójrz... na mnie. Postać: Severus Snape Źródło: Joanne Kathleen Rowling, Harry Potter i Insygnia Śmierci Starzec umiera. Młoda dziewczyna żyje. Uczciwa wymiana. (Strzela sobie w głowę). Kocham cię, Nancy. Postać: Hartigan Źródło: Sin City: Miasto Grzechu (Zostaje porażony prądem na krześle elektrycznym). Tylko na tyle was stać, wy cioty? (Zostaje ponownie porażony prądem, umiera). Postać: Marv Źródło: Sin City: Miasto Grzechu Widziałem rzeczy, którym wy, ludzie, nie dalibyście wiary. Statki w ogniu sunące ku ramionom Oriona. Oglądałem promienie kosmiczne błyszczące w ciemnościach blisko wrót Tannhausera. Wszystkie te chwile znikną w czasie, jak łzy na deszczu. Czas umrzeć. Postać: Roy Batty Źródło: Łowca Androidów Wolność! Postać: William Wallace, który był także postacią historyczną Źródło: Waleczne serce Wymówiłeś to... poprawnie! Postać: Pan Herbatka, Opis: do Śmierci, który jako pierwszy poprawnie wymówił jego nazwisko. Źródło: Wiedźmikołaj Zasłuż na to. Zasłuż na to wszystko. Postać: kapitan John Miller Źródło: Szeregowiec Ryan Zgroza! Zgroza! Postać: Kurtz Źródło: Jądro ciemności Życie jest piękne. Postać: Vito Corleone Źródło: Ojciec chrzestny

^{Według Davida Jestera, autora thrillera The Clinic, szczególne powody do zaniepokojenia powinny mieć osoby spod znaku Byka. Właśnie ten znak zodiaku ma bowiem niepokojącą nadreprezentację seryjnych morderców. Wśród zabójców urodzonych między 20 kwietnia a 20 maja znajdują się m.in. H. H. Holmes (pierwszy zidentyfikowany serial}

Czy zastanawialiście się kiedyś, kim są seryjni mordercy? Kim są z zawodu? Czy są osobami wysoce inteligentnymi, a może wręcz przeciwnie? Jak wybierają ofiary i co skłania ich do popełniania tak okropnych czynów? Jeśli tak – z pewnością zainteresuje Was dzisiejszy tytuł. Przed Wami recenzja reportażu Seryjni mordercy. Narodziny mordercy Temat morderstw, zwłaszcza tych, którym towarzyszy niezwykłe okrucieństwo, jest niewątpliwie niełatwym do podjęcia. O ile lubimy powieści kryminalne, o tyle czytanie o historiach, które wydarzyły się naprawdę, jest już o wiele trudniejsze. Niełatwe zadanie, jakim jest opowiedzenie o najbrutalniejszych przypadkach, czekało więc Michelle Kaminsky, która chciała zapoznać czytelnika z historiami seryjnych morderców. Efekty swojej pracy zawarła w najnowszej książce (w Polsce wydanej nakładem wydawnictwa Muza) pod tytułem Seryjni mordercy. Skąd zainteresowanie tematem? Dlaczego mielibyśmy poświęcać swój czas na czytanie o czynach, które nigdy nie powinny się wydarzyć? Analiza przypadku pomaga organom ścigania w lepszy sposób docierać do kolejnych przestępców. Zaś jurysdykcji orzekać na podstawie doświadczenia zdobytego w przypadku poprzednich spraw. Dla zwykłego czytelnika taka książka może być ostrzeżeniem przed popełnianiem błędów, jakich dopuściły się ofiary lub też próbą odpowiedzenia na nurtujące pytania. Kim są mordercy? Czy są to wysoce inteligentne jednostki, czy może osoby o obniżonym IQ, za to z podwyższonym poziomem hormonów stresu i agresji? Czy ich mózgi różnią się od naszych? Dlaczego zabijają? Wśród jakich grup społecznych jest ich najwięcej? No i na ile pewnych tragedii można byłoby uniknąć? Seryjni mordercy – recenzja Książka podzielona jest na krótkie, zazwyczaj dwu, trzy stronicowe rozdziały. Każdy z nich jest odpowiedzią na konkretne pytanie dotyczące natury seryjnych morderców, konkretnych przypadków lub powiązań między sprawami. Umożliwia to czytanie seriami, w zależności od tego jak stalowe nerwy mamy i w jakim stopniu będziemy w stanie przetworzyć zawarte w nich informacje. Każda sprawa to szereg danych. Od imienia i nazwiska mordercy, przez lata sprawy, miejsce zamieszkania, dane ofiary, dane policjantów, którzy ujęli przestępcę, przez możliwych podejrzanych, po sędziów decydujących o wyroku. Początkowo podeszłam do lektury bardzo lekko. Interesuję się sprawami kryminalnymi i nieraz czytałam lub oglądałam dokumenty na temat naprawdę trudnych spraw. Niemniej jednak bardzo szybko okazało się, że książka stanowi dla mnie spore wyzwanie. Przy dogłębnej analizie danej sprawy dane poznajemy stopniowo. Mamy czas na oswojenie się z sytuacją, poznajemy przeszłość ofiary i mordercy, możemy chociaż częściowo zrozumieć motywy przestępcy. W przypadku tak krótkich rozdziałów dostajemy prawdziwą bombę – zarówno informacji, jak i emocji. Moje wrażenia Jeśli miałabym zarzucić coś książce, to nieco trudny styl autorki (utrudnia lawirowanie między danymi a szczegółami historii) i wyłapałam kilka literówek. Pomysł z zadawaniem pytań jest bardzo ciekawy w przypadku takiej tematyki. Może zainteresować odbiorcę, jednocześnie stanowić formę quizu dla osób interesujących się tematem. Niestety czasami były to pytania, na które raczej nikt nie szuka odpowiedzi. Przykładem może być: Który seryjny zabójca w latach siedemdziesiątych łączył kradzież i zabijanie z pracą kamerdynera w domach brytyjskiej arystokracji? Długa forma wraz z zawiłymi i dość specyficznymi informacjami zamiast rozbudzać moją ciekawość, gasiły ją. Niemniej, tytuł wciąż pełen jest mnóstwa intrygujących spraw oraz wyjaśnień dotyczących działań policji lub nomenklatury związanej ze światem seryjnych morderców. Dowiedziałam się czym są murderabilia, kim jest statystyczny amerykański seryjny morderca; także co oznacza to sformułowanie i kogo właściwie możemy nazwać tym tytułem. Poznałam wiele nowych spraw i mogłam poznać więcej szczegółów tych, które znałam wcześniej. Problemem jednak może być skondensowany styl pozycji, dlatego jeśli lubicie drążyć głębiej – zalecałabym potraktowanie ją jako przegląd najciekawszych przypadków. Książka może stanowić źródło inspiracji do sięgnięcia jeszcze bardziej w głąb interesującej nas historii. Książce zdecydowanie nie można zarzucić nudy. Poznanie historii słynnych seryjnych morderców pozwala nam też na wyłapanie wielu popkulturowych odniesień do sylwetek niektórych przestępców lub motywów ich działań. Tematyka oraz sposób, w jaki jesteśmy zapoznawani z treścią książki, sprawiają, że nie będzie to tytuł dla każdego. Ale jeśli tylko masz odpowiednio mocny żołądek i nie boisz się poznania najmroczniejszych kart historii – Seryjni mordercy będą tytułem właśnie dla Ciebie 🙂 Książkę Seryjni mordercy znajdziesz tutaj. Ania ocenia: Jak mocno książka mnie wciągnęła? - 7/10 Jak oceniam styl pisania, język i warsztat autora? - Czy warto przeczytać tę książkę ponownie? - Jak oceniam wydanie? - 8/10 Summary Kim są mordercy? Czy są to wysoce inteligentne jednostki, czy może osoby o obniżonym IQ, za to z podwyższonym poziomem hormonów stresu i agresji? Czy ich mózgi różnią się od naszych? Dlaczego zabijają? Wśród jakich grup społecznych jest ich najwięcej? No i na ile pewnych tragedii można byłoby uniknąć? Tematyka oraz sposób w jaki jesteśmy zapoznawani z treścią książki sprawiają, że nie będzie to tytuł dla każdego. Ale jeśli tylko masz odpowiednio mocny żołądek i nie boisz się poznania najmroczniejszych kart historii – Seryjni mordercy będą tytułem właśnie dla Ciebie 🙂

Tłumaczenia w kontekście hasła "aż tylu seryjnych morderców" z polskiego na angielski od Reverso Context: Dziwne, że aż tylu seryjnych morderców, upatruje sobie hobby w fotografii.

Zestawienie Tendencje narcystyczne, antyspołeczne zachowanie, znęcanie się nad zwierzętami w młodości – zapewne większość z Was słyszała, że takie cechy charakteru objawiają seryjni mordercy. Okazuje się jednak, że istnieje wiele innych oznak mogących wskazywać na to, że ktoś będzie miał tendencję do masowego zabijania. Oto dziewięć z nich! Znajdujecie którąś u siebie? ;-) Ponad 60 procent seryjnych morderców moczyło się podczas snu powyżej 12 roku życia. Zdaniem psychologów jest to jeden z głównych objawów, który powinien zaniepokoić rodziców, że dziecko może mieć tendencję do zabijania. Mordercy, którzy nie mają rodziny nie potrafią tworzyć normalnych relacji seksualnych z innymi ludźmi i preferują zachowania autoerotyczne. Niektórzy byli w tym aż obsesyjni – np. Andrei Chikatilo traktował samego siebie na tyle brutalnie, że na jego przyrodzeniu znaleziono blizny. Wielu seryjnych morderców miało w dzieciństwie poważne urazy głowy, które powodowały uszkodzenie płata czołowego w mózgu, odpowiedzialnego za osąd, samokontrolę oraz relacje społeczne. Częstym jest, że matki seryjnych morderców nadużywały alkoholu, lub innych szkodliwych substancji odurzających, będąc w ciąży. Mordercy oraz osoby dokonujące brutalnych przestępstw często mają podwyższony poziom toksycznych metali we krwi – takich jak ołów, kadm czy magnes. Obniżają one poziom serotoniny oraz dopaminy co skutkuje agresywnym zachowaniem. Większość morderców wybiera za ofiary osoby tej samej rasy co oni. Powszechny pogląd głosi, że seryjni mordercy to ludzie o wysokim ilorazie inteligencji. Po przebadaniu ponad dwustu z nich okazało się jednak, że średnio mają oni przeciętne IQ. Seryjni mordercy wykazują fascynację służbami mundurowymi, wielu z nich próbuje znaleźć pracę w wojsku albo policji. John Wayne Gacy oraz Ted Bundy udawali policjantów, żeby łatwiej dopaść swoje ofiary. Niektórzy z seryjnych morderców wykazywali tendencje do samobójstw i próbowali je popełnić więcej niż jeden raz – np. Charles Cullen próbował odebrać sobie życie aż… dwadzieścia razy. Oczywiście to, że posiadasz którąś z tych cech nie oznacza, że jesteś potencjalnym seryjnym mordercą. Ale sam fakt posiadania czegoś wspólnego z tymi ludźmi potrafi przerazić… Oznacz jako: przeczytane ulubione chcę przeczytać Inne od tego autora Czas czytania: ~poniżej minuty Wyświetlenia: 323 842 Czas czytania: ~3 minuty Wyświetlenia: 92 974 Czas czytania: ~poniżej minuty Wyświetlenia: 75 984 Czas czytania: ~poniżej minuty Wyświetlenia: 116 481 Archiwum Czas czytania: ~3 minuty Wyświetlenia: 11 543 Czas czytania: ~1 minuta Wyświetlenia: 4 837 Czas czytania: ~6 minut Wyświetlenia: 9 280 Czas czytania: ~5 minut Wyświetlenia: 8 908 Najnowsze i warte uwagi Czas czytania: ~poniżej minuty Wyświetenia: 74 571 Czas czytania: ~86 minut Wyświetenia: 26 403 Czas czytania: ~15 minut Wyświetenia: 22 552 Czas czytania: ~8 minut Wyświetenia: 18 593 Czas czytania: ~5 minut Wyświetenia: 19 709 Czas czytania: ~18 minut Wyświetenia: 20 718 Artykuły i recenzje Czas czytania: ~4 minuty Wyświetlenia: 10 227 Czas czytania: ~2 minuty Wyświetlenia: 24 947 Czas czytania: ~1 minuta Wyświetlenia: 12 847 Read 2. Richard Ramirez from the story Biografie seryjnych morderców by emo_landryna (𝐑𝐞𝐧 ) with 106 reads. jeffreydahmer, serialkiller, mordercy. Czy ludzie, którzy ze stoickim spokojem pozbawiali życia innych mogą mieć coś interesującego do powiedzenia? Jedno jest pewne, po tych słowach mordercy zamilkli na zawsze...#1. John Wayne Gacy Jr. - "Killer Clown" #2. Peter Kurten - "Wampir z Dusseldorfu" Zbrodnia: Morderstwa / Napaści na tle seksualnym Liczba ofiar: 9 lub więcej Metoda zabijania: Ciosy nożem / młotek Data egzekucji: 2 lipca 1931 roku Metoda egzekucji: Dekapitacja na gilotynie Ostatnie słowa: "Powiedzcie mi, czy po tym jak już moja głowa zostanie odcięta, będę mógł, choćby przez chwilę, usłyszeć moją własną krew tryskającą z szyi. To byłaby przyjemność wieńcząca wszystkie przyjemności." #3. Aileen Wuornos Zbrodnia: Morderstwo Liczba ofiar: 7 Metoda zabijania: Udając prostytutkę okradała i mordowała swoje ofiaryData egzekucji: 9 października 2002 rokuMetoda egzekucji: Zastrzyk truciznyOstatnie słowa: "Ja tu wrócę." #4. James French Zbrodnia: Morderstwo Liczba ofiar: 2 Metoda zabijania: Zabójstwo kierowcy, który podwiózł go autostopem / uduszenie współwięźnia w celiData egzekucji: 10 sierpnia 1966 rokuMetoda egzekucji: Krzesło elektryczneOstatnie słowa: "Co powiecie na taki nagłówek? «French fries»?" #5. Robert Alton Harris Zbrodnia: Morderstwo Liczba ofiar: 2 Metoda zabijania: ZastrzelenieData egzekucji: 21 kwietnia 1992 rokuMetoda egzekucji: Komora gazowaOstatnie słowa: "Możesz być królem lub zamiataczem ulic, ale wszyscy i tak kiedyś zatańczymy ze śmiercią." #6. Thomas J. Grasso Zbrodnia: Morderstwo Liczba ofiar: 2 Metoda zabijania: UduszenieData egzekucji: 20 marca 1995 rokuMetoda egzekucji: Zastrzyk truciznyOstatnie słowa: "Nie dostałem mojego Spaghetti-O's, tylko zwykłe spaghetti. Chcę, by prasa się o tym dowiedziała." #7. Manuel Pina Babbit - "Manny" Zbrodnia: Morderstwo / Włamanie / Napaść na tle seksualnym Liczba ofiar: 1 Metoda zabijania: NieznanaData egzekucji: 4 maja 1999 rokuMetoda egzekucji: Zastrzyk truciznyOstatnie słowa: "Wybaczam wam wszystkim." #8. Barbara Graham Zbrodnia: Morderstwo Liczba ofiar: 1 Metoda zabijania: Uderzenie kolbą pistoletu / UduszenieData egzekucji: 3 czerwca 1955 rokuMetoda egzekucji: Komora gazowaOstatnie słowa: "Dobrzy ludzie zawsze są tak pewni swoich racji." #9. Edward Kelly - "Ned Kelly" Zbrodnia: Morderstwo Liczba ofiar: 6 Metoda zabijania: ZastrzelenieData egzekucji: 11 listopada 1880 rokuMetoda egzekucji: PowieszenieOstatnie słowa: "Takie jest życie..." #10. Amelia Dyer Zbrodnia: Morderstwo Liczba ofiar: 6 potwierdzonych (przyczyniła się do śmierci ponad 400 dzieci) Metoda zabijania: UduszenieData egzekucji: 10 czerwca 1896 rokuMetoda egzekucji: PowieszenieOstatnie słowa: "Nie mam nic do powiedzenia." #11. William Bonin - "Zabójca z autostrady" Zbrodnia: Morderstwo / Sodomia / Umyślne okaleczenia ciała Liczba ofiar: 21 - 36 Metoda zabijania: UduszenieData egzekucji: 23 lutego 1996 rokuMetoda egzekucji: Zastrzyk truciznyOstatnie słowa: "Sugeruję, aby osoba, która myśli, aby poważnie złamać prawo, zanim to zrobi, znalazła sobie jakiś cichy kącik i poważnie to przemyślała." #12. Peter Manuel - "Bestia z Birkenshaw" Zbrodnia: Morderstwo / Gwałt Liczba ofiar: 7-9 Metoda zabijania: Zastrzelenie Data egzekucji: 11 lipca 1958 rokuMetoda egzekucji: PowieszenieOstatnie słowa: "Podgłośnijcie radio, to odejdę w ciszy." #13. Dr Marcel Petiot Zbrodnia: Morderstwo / Kradzież Liczba ofiar: Ponad 27 (Żydzi podczas II wojny światowej) Metoda zabijania: TruciznaData egzekucji: 25 maja 1946 rokuMetoda egzekucji: Dekapitacja na gilotynieOstatnie słowa: "Panowie, mam dla was ostatnią radę: Odwróćcie wzrok. To nie będzie miły widok." #14. Jimmy Glass Zbrodnia: Morderstwo Liczba ofiar: 2 Metoda zabijania: NieznanaData egzekucji: 12 czerwca 1987 rokuMetoda egzekucji: Krzesło elektryczneOstatnie słowa: "Wolałbym być teraz na rybach." #15. Benjamin Murphy Zbrodnia: Morderstwo na zlecenie Liczba ofiar: 1 Metoda zabijania: Metalowa rurka / Uderzenie nożemData egzekucji: 17 września 1997 rokuMetoda egzekucji: Zastrzyk truciznyOstatnie słowa: "Dziś jest dobry dzień, by umrzeć. Wybaczam wam wszystkim. Mam nadzieję, że Bóg wam też wybaczy." #16. Hans Frank Zbrodnia: Masowe zbrodnie na terenie Generalnego Gubernatorstwa Liczba ofiar: Tysiące mieszkańców ziem polskich, "Gdybym o każdych siedmiu rozstrzelanych Polakach chciał rozwieszać plakaty, to w Polsce nie starczyłoby lasów na wyprodukowanie papieru na takie plakaty." Metoda zabijania: RóżneData egzekucji: 16 października 1946 Metoda egzekucji: PowieszenieOstatnie słowa: "Chryste, przebacz!" Zbrodnia: Ludobójstwo Liczba ofiar: Setki tysięcy Żydów podczas II wojny światowej Metoda zabijania: RóżneData egzekucji: 1 czerwca 1962 rokuMetoda egzekucji: PowieszenieOstatnie słowa: "Niech żyją Niemcy! Niech żyje Argentyna! Niech żyje Austria! Byłem posłuszny prawom wojny i mojemu krajowi. Jestem gotowy. Panowie, wkrótce się spotkamy, taki jest los wszystkich ludzi. Całe życie wierzyłem w Boga i umieram, wierząc w Niego."

W naturze wszechświata jest tylko energia życia i ludzie wypowiadający słowa jakie są w naturze mózgu mają w sobie tylko energię życia. Zmieniona anatomia za jakiej odkrycie Neurobiolog Eric Kandel otrzymał Nagrodę Nobla że się zmienia od wykonywanych czynności to energia śmierci wykonująca słowa mordercy.

Jeffrey Dahmer twierdził, że tacy jak on po prostu rodzą się już w pewien sposób uszkodzeni. Henry Lee Lucas, upamiętniony przez jedną z piosenek Nicka Cave’a na płycie Murder Ballads, winił za swoje mordercze instynkty trudne dorastanie. Ted Bundy oskarżał przemysł pornograficzny. Herbert Mullin słyszał głosy, które nakazywały mu “zanucić pieśń śmierci” (i zapobiec trzęsieniom ziemi). Carl Panzram wskazywał na pobyt w więzieniu (“więzienie uczyniło mnie potworem”), Bobby Joe Long – na uszkodzenia mózgu, przez które jakoby nie mógł zapanować nad własną seksualnością, a John Wayne Gacy obarczał winą bezpośrednio swoje Bundy mordował młode kobiety z długimi brązowymi włosami – czy dlatego, że ten rysopis odpowiadał dziewczynie, która zerwała z nim zaręczyny? David Berkowitz, “syn Sama”, głosił nienawiść do kobiet w ogóle: “one są winne wszystkiemu, co złe” – powtarzał. Dlaczego zabijają? Dlaczego tak trudno ich zidentyfikować i schwytać? Jak to się dzieje, że człowiek nie panujący nad swoimi sadystycznymi skłonnościami tak zręcznie ukrywa się za maską normalności? Nim zostaną rozpoznani i osądzeni, mogą zabić już nie kilka, ale kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt osób. Trudne dzieciństwo? Wykorzystywanie seksualne? Poczucie odrzucenia? Skaza genetyczna? Niemożność rozróżnienia dobra i zła, głęboka amoralność, a może jakieś szczególne, a niezbadane jeszcze uszkodzenie mózgu? Na pytanie “dlaczego” nie ma jasnej odpowiedzi. Wciąż nie ma wypracowanego skutecznego schematu, który pozwalałby wykrywać potencjalnych morderców i zapobiegać zbrodniom. Nie ma właściwego klucza, by śledzić i rozpoznawać próby systematyzacji i racjonalizacji są błądzeniem po omacku. Jednoznacznej odpowiedzi nie fascynują. Być może właśnie dlatego, że nie ma do nich odpowiedniego i precyzyjnego klucza. Że można tylko teoretyzować, stawiać hipotezy, budować opinie, kreślić historie, których tłem jest właściwie wciąż to samo pytanie – co oddziela normalność od deprawacji? Gdzie leży ta granica i jak, kiedy, za sprawą czego można ją przekroczyć? I czy ja mógłbym? Jak bardzo bezpieczna jest moja normalność? Jak bardzo bezpieczny jest mój świat? Zło, jakie czai się w akcie brutalnej zbrodni, jest pierwiastkiem nieznanego, grozy, “inności” świata, którego nie potrafimy pojąć i którego nie możemy pojąć, a który jednak właśnie swoją niepojętością fascynuje. Niemożliwe, a jednak się dzieje. I wciąż pozostaje niemożliwe. Wydaje się nieprawdopodobne, że twarze ludzi, którzy dopuszczają się tak niewyobrażalnych aktów przemocy i bestialstwa, nie są naznaczone żadnym piętnem, że nie można ich odróżnić, że są takie zwyczajne – jak się zabezpieczyć, jak ustrzec, skoro te twarze nie różnią się w niczym od naszych, codziennie oglądanych w lustrze? Jest faktem bezspornym, że urok osobisty, którym Ted Bundy czarował swoje ofiary, nie pozostawił obojętnymi nawet sądu i ławy przysięgłych, mimo niepojętego bestialstwa jego czynów. Normalność, zwyczajność, wdzięk, inteligencja, perspektywy – i w tle nienawiść, deprawacja, zło. Ten dualizm przyciąga, wabi, intryguje, jak zagadka, na którą nie ma o seryjnych zabójcach powstają też fabularne filmy biograficzne i parabiograficzne. Problem w tym, że ich jakość w lwiej części przypadków pozostawia wiele, naprawdę wiele do życzenia. Potem na mały czy duży ekran trafiają takie potworki, jak Dahmer, In the Light of the Moon, Ted Bundy: Bezlitosny morderca, Nocny łowca czy The Case of the Hillside Stranglers, filmowe koszmary, które z rzeczywistością mają niewiele wspólnego i lepiej omijać je z daleka. Są jednak wyjątki, z którymi dla odmiany zapoznać się warto. Prezentuję zatem subiektywny wybór godnych uwagi filmów opartych na biografiach autentycznych zabójców. Dodajmy dla jasności, że dla potrzeb zestawienia wyszłam poza typologię mordercy “seryjnego”, inaczej musiałabym zrezygnować z kilku interesujących pozycji. Kolejność – Portret seryjnego mordercy (Henry: Portrait of a Serial Killer, 1986)Henry Lee LucasPrawdopodobnie największy narcyz i egomaniak w gronie narcyzów i egomaniaków, spragniony uznania, dopieszczania, rozpieszczania i zachwytów. W dzieciństwie nauczył się, że im bardziej dziwacznie i przerażająco się zachowuje, tym więcej zyskuje uwagi – również od matki, prostytutki zmuszającej syna do oglądania jej w trakcie seksu z klientami i przebierającej chłopca za uczennicę przed wysłaniem go do szkoły. Matka była jego pierwszą, zresztą przypadkową ofiarą i praźródłem wszystkich fałszywych “świadectw winy” – chociaż nie była to prawda, Henry twierdził, iż odbył stosunek z kobietą po jej śmierci. Odsiedział dziesięć lat, potem kolejne pięć za próbę porwania trzech dziewczynek, aż wreszcie spotkał swoją pokrewną duszę i dopełnienie, Ottisa Toole’a. Ponownie aresztowany za nielegalne posiadanie broni, Lucas rozpoczął serię bezprecedensowych “wyznań”, twierdząc, iż liczba jego ofiar mogła sięgać nawet trzech tysięcy. Nigdy nie udało się do końca oddzielić prawdy od fikcji tak w przypadku Lucasa, jak i jego przyjaciela i wspólnika Toole’a. Do dzisiaj pewne nierozwiązane przypadki nierozpoznanych ofiar bywają przypisywane tej dwójce. Lucas zmarł w więzieniu w 2001 roku, ostatecznie skazany za jedno (!) – Portret seryjnego mordercy to dzisiaj już klasyka kina lat osiemdziesiątych i jeden z najlepszych thrillerów psychologicznych dekady, często określany również mianem “świeżego powiewu w gatunku horroru”. Nie należy go traktować jako biografii, zwłaszcza z uwagi na wspomniane wyżej trudności w odróżnieniu faktów od fikcji w życiorysie Lucasa, natomiast Michael Rooker bez dwóch zdań tworzy charyzmatyczną postać bliższą archetypicznemu wcieleniu zła aniżeli charakterowi (2003)Aileen WuornosJedna z nielicznych w historii seryjnych zabójczyń o takim profilu – Aileen posługiwała się bowiem bronią palną. W ten sposób pozbawiła życia siedmiu mężczyzn, jak twierdziła, w samoobronie, ponieważ każdy z nich próbował ją zgwałcić bądź faktycznie to zrobił, kiedy pracowała jako prostytutka na Florydzie na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych minionego wieku. Matka Aileen poślubiła jej ojca jako czternastolatka, Wuornos nigdy go nie poznała, wiadomo o nim tyle, że był schizofrenikiem i pedofilem, który powiesił się w więzieniu. Od jedenastego roku życia dziewczynka była wykorzystywana seksualnie przez dziadka i starszego brata, a mając lat czternaście, zaszła w ciążę. Nigdy nie miała zatem powodów, by uważać świat za szczególnie przyjazne miejsce. Nigdy też nie żałowała swoich czynów i twierdziła, że z chęcią popełniłaby je ponownie, jak również, że społeczeństwo i cały system “srodze ją zawiodły”. Egzekucja Wuornos odbyła się w 2002 roku, jej ostatnie słowa miały brzmieć “I’ll be back”. Monster, za rolę w którym zmieniona nie do poznania Charlize Theron została obsypana deszczem nagród, próbuje znaleźć i uwypuklić ludzkie cechy i emocje w nieodwracalnie uszkodzonej psychice Wuornos, głównie za pośrednictwem jej relacji z Selby Wall (w rzeczywistości – Tyria Moore). Dla samej roli Charlize i świetnego drugiego planu Christiny Ricci warto ten film lato (Summer of Sam, 1999)David BerkowitzDavid Berkowitz, zwany również synem Sama (stąd oryginalny tytuł filmu). Urodzony jako Richard David Falco, sześć śmiertelnych ofiar, siedem rannych, czas działania: 1976–1977 rok, Nowy Jork. Dzisiaj ma sześćdziesiąt trzy lata i twierdzi, że odnalazł Boga. Podobnie jak Zodiak, lubił chlubić się swoimi czynami i podsyłać liściki. Rozkazy odbierał od demona ucieleśnionego w postaci psa sąsiadów… to jest, tak twierdził. Po aresztowaniu stał się swoistym celebrytą, co ewidentnie sprawiało mu przyjemność. Nie lubił kobiet, a już w szczególności tych, które wydawały mu się atrakcyjne. Z filmów opartych na jego życiu Mordercze lato wydaje się najciekawsze, chociaż ambicje reżysera, Spike’a Lee, ewidentnie sięgają dalej niż opowieść o drodze zabójczego maniaka, myślał raczej o portrecie klubowej, beztroskiej i wyzbytej (jeszcze) troski o bezpieczeństwo rzeczywistości późnych lat siedemdziesiątych. I chociaż Berkowitz teoretycznie pozostaje na drugim planie, jako tło i punkt odniesienia, to jednak właśnie jego demoniczne tripy zapadają w pamięć (Zodiac, 2007)Zagadka tożsamości Zodiaka, który terroryzował północną Kalifornię na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych minionego wieku, do dzisiaj nie została rozwiązana i formalnie sprawa nadal pozostaje otwarta. Nie wiadomo nawet, ile ostatecznie osób zabił – w listach do gazet twierdził, że trzydzieści siedem, o pięciu wiemy na pewno (z siedmiu zaatakowanych dwie osoby przeżyły). Zodiak deklarował, że chciałby się doczekać porządnego filmu na swój temat, i z pewnością na miano takiego zasługuje Zodiak Davida Finchera, luźno oparty na książkach Roberta Graysmitha, w którego wcielił się Jake Gyllenhaal. Czy sam zainteresowany byłby zadowolony, można wątpić, ponieważ nie jest tutaj pierwszoplanowym bohaterem. Film stanowi zapis skomplikowanego śledztwa i wszystkich jego złożonych implikacji, relacji między ludźmi, którzy zaangażowali się w pościg za mordercą, płacąc za to wysoką cenę. Jest dokumentem czasów i fascynującą, mroczną układanką z gęstą, opresyjną przy Rillington Place 10 (1971) i Rillington Place (serial 2016)John Reginald ChristieJohn Reginald Christie, dla przyjaciół Reg, zamordował co najmniej osiem osób na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych minionego wieku w Londynie, w tym własną żonę, Ethel; dwudziestoletnią Beryl Evans, która wraz z mężem wynajmowała u niego lokum, i jej trzynastomiesięczną córkę Geraldine. Swoje zbrodnie popełniał przede wszystkim w sypialni domu przy Rillington Place, stąd tytuły filmu i serialu. W wersji z 1971 roku Christiego zagrał Richard Attenborough, w serialu – fantastycznie wprost odstręczający Tim Roth. Sir Attenborough wspominał doświadczenia na planie z dreszczem grozy, twierdząc, że chociaż nie lubił wcielać się w Christiego, to jednak w żadną ze swoich filmowych kreacji nie był do tego stopnia zaangażowany. W istocie bowiem nie jest najważniejsza niezrównoważona postać impulsywnego impotenta, który nie był w stanie kontrolować swojej agresji, ale dramat Timothy’ego Stevensa, męża Beryl, powieszonego za zbrodnię, której nie popełnił. W filmie zagrał go John Hurt, w serialu – Nico Mirallegro. Tym samym obie wersje, zwłaszcza ta z lat siedemdziesiątych, stanowią ważny głos w dyskusji o efektywności i zasadności kary śmierci. Dzięki świetnej (chociaż irytującej!) roli Samanthy Morton u boku Tima Rotha to też intrygująca prezentacja psychicznego uzależnienia od partnera i chorej, przedziwnie pojmowanej z Bostonu (The Boston Strangler, 1968)Albert DeSalvoWe wczesnych latach sześćdziesiątych w Bostonie trzynaście kobiet – najstarsza miała osiemdziesiąt pięć, a najmłodsza dziewiętnaście lat – padło ofiarą gwałciciela i mordercy, który udusił je w ich mieszkaniach. Zeznania jednej z ocalałych naprowadziły policję na ślad niejakiego Alberta DeSalvo, który co prawda przyznał się do winy, ale ostatecznie został skazany nie za morderstwa, a za niepowiązaną z nimi serię gwałtów. Zmarł w więzieniu w 1972 roku. Aż do 2013 roku utrzymywały się kontrowersje, czy to faktycznie on był Dusicielem z Bostonu. Ostatecznie próbka DNA została powiązana z ostatnią ofiarą, dziewiętnastoletnią Mary Sullivan. Nadal jednak istnieją wątpliwości co do jego winy w pozostałych który tu przywołuję, kryminał noir w reżyserii Richarda Fleischera, jest z pewnością wart obejrzenia, ale w żadnym razie nie należy go traktować jako biografię czy nawet parabiografię, bowiem z faktami poczyna sobie bardzo swobodnie, między innymi przypisując DeSalvo zaburzenia psychiczne, których nigdy u niego nie stwierdzono, acz na ekranie prezentują się widowiskowo. Główna tu zasługa świetnej, nominowanej do Złotego Globu roli Tony’ego Curtisa. U jego boku Henry Fonda jako detektyw John S. nieznajomy (The Deliberate Stranger, 1986)Ted BundyDwuczęściowy film telewizyjny oparty na książce Richarda W. Larsena z 1980 roku. Autor pracował jako reporter dla “Seattle Times” i przeprowadził wywiad z Bundym przy okazji jego pracy w komitecie wyborczym gubernatora Daniela J. Evansa – na długo przed tym, nim Bundy stał się podejrzanym o jakiekolwiek morderstwo. Kiedy film był emitowany, Bundy siedział jeszcze w celi śmierci (stracono go w 1989 roku), ale nie wyraził chęci obejrzenia produkcji, za rolę w której Mark Harmon dostał nominację do Złotego Globu. Chociaż film pomija dzieciństwo, młodość i pierwsze sześć udokumentowanych zabójstw Bundy’ego, jest pod względem faktograficznym najdokładniejszym zapisem jego historii, wyzbytym slasherowego, sensacyjnego posmaku Teda Bundy’ego z 2002 roku. Tę pozycję stanowczo odradzam, natomiast w ramach ciekawostki można zapoznać się z filmem Obcy przyjaciel (The Stranger Beside Me, 2003), opartego na wspomnieniach Ann Rule, jednej z bardziej rozpoznawalnych w Stanach pisarek kryminalnej literatury faktu. Rule przyjaźniła się z Bundym, gdy wspólnie pracowali w ośrodku kryzysowym dla samobójców, i przez długi czas nie mogła uwierzyć w jego winę. W Bundy’ego wcielił się Billy Campbell, rolę Rule zagrała Barbara Hershey.

Prawda jest mroczniejsza od fikcji i dlatego ją inspiruje! W tym odcinku przyjrzymy się postaciom filmowym, które były oparte lub inspirowane prawdziwymi mor

^{Co kieruje sprawcami najokrutniejszych zbrodni? Przedstawiamy 12 cytatów, które padły z ust seryjnych morderców. Nie od dziś wiadomo, że człowiek zdolny jest do najpodlejszych zbrodni. Żywymi przykładami byli chociażby Ted Bundy, czy Andriej Czikatiło. Co tkwi w umysłach morderców? Co popycha ich do dokonywania tak potwornych czynów? Zgromadziliśmy dla was 12 cytatów, które padły z ust najsłynniejszych seryjnych morderców, gdy Ci usiłowali odpowiedzieć na pytanie, dlaczego najbardziej przerażających cytatów seryjnych morderców, tłumaczących ich motywyCzy to możliwe, że za najbardziej haniebnymi ludzkimi postępkami stoi swojego rodzaju racjonalność? Co kryją umysły morderców i co sprawia, że dopuszczają się oni tak potwornych czynów? Ludzie pokroju Charlesa Mansona, Edmunda Kempera i Jeffreya Dahmera niejednokrotnie usiłowali przekazać światu swoje "mądrości" i wyjaśnić, co motywowało ich czyny. Oto 12 najbardziej przerażających cytatów seryjnych morderców, które dadzą wam odrobinę wglądu w ich Ted Bundy Fot. Foto: kadr z wideo Ted Bundy to jeden z najsłynniejszych seryjnych morderców w historii USA, a przy okazji swojego rodzaju celebryta. Bundy latami wypierał się popełnienia bestialskich zbrodni, które mu zarzucano. Ostatecznie przyznał się do zamordowania i zbezczeszczenia zwłok 30 młodych kobiet. Podejrzewa się jednak, że ofiar mogła być ponad setka. Ted nigdy nie okazał choć cienia skruchy. Swoje podejście do popełnionych zbrodni określił następującymi słowami: Nie odciąłem się od swojej przeszłości. Nie zamieniłbym osoby, którą jestem, lub tego co zrobiłem i ludzi których znałem, na cokolwiek innego. Owszem, myślę czasem o tych zbrodniach. Ale jest to raczej przyjemna podróż, gdy kładziesz się na łóżku i wspominasz. Zwyczajnie lubiłem zabijać. Chciałem zabijać. Chcę być panem życia i śmierci. 2. Charles Manson Fot. Foto: ASSOCIATED PRESS/East News Charles Manson był przywódcą hipisowskiej seksty zwanej Rodziną. Choć sam oficjalnie nikogo nie zamordował, zlecił swoim wyznawcom zabójstwo siedmiorga ludzi. Wśród ich ofiar znaleźli się między innymi żona Romana Polańskiego - Sharon Tate oraz przyjaciel polskiego reżysera, Wojciech Frykowski. Manson słynął ze swojego odszczepienia od rzeczywistości, głoszenia apokaliptycznych wizji świata oraz absolutnej władzy psychicznej nad wyznawcami. Zawsze utrzymywał, że to z otaczającym go światem jest coś nie tak, nie z nim. Od 15 lat jestem przetrzymywany na oddziale dla czubków za to, że próbowałem powstrzymać ludzi przed wycinaniem drzew. Bo próbowałem zmienić styl życia ludzi, którzy nie chcą się zmienić. Ale to zrobią. Zmienią się, bo inaczej zniknie całej życie na Ziemi. 3. Susan Atkins Fot. Foto: ASSOCIATED PRESS/East News Susan Atkins była jedną z najgorliwszych wyznawczyń Mansona i chodzącym dowodem tego, jaką kontrolę posiadał nad swoją sektą. Atkins własnoręcznie zamordowała między innymi ciężarną Sharon Tate. Zapytana o powód nie potrafiła udzielić logicznej, racjonalnej odpowiedzi. Nie wykazała też żadnej skruchy. Zabiłam ją. Dźgnęłam ją i upadła na ziemię. Wtedy dźgnęłam ją ponownie. Nie wiem ile razy ją dźgnęłam i nie wiem dlaczego to robiłam. Wciąż błagała [o darowanie życia dziecku - i miałam dość słuchania tego, więc zadźgałam ją na śmierć. Nie czułam wtedy zupełnie nic. 4. Zodiak Fot. Foto: Police Handout, Supplied by NEWS; ASSOCIATED PRESS/East News Zodiak to słynny seryjny morderca, którego tożsamości nigdy nie udało się zidentyfikować. Na przełomie lat 60. i 70. mordował ludzi (głównie pary) w okolicach San Francisco. Zasłynął tym, że do nagłośnienia swoich zbrodni wykorzystywał media. Wysłał do gazet kilka zaszyfrowanych wiadomości. W jednej z nich kryła się odpowiedź na pytanie, dlaczego lubi zabijać. Lubię zabijać ludzi, bo to świetna zabawa. To zabawniejsze niż polowanie w lesie na dzikie zwierzęta, bo człowiek jest najniebezpieczniejszym ze wszystkich zwierząt. Zabijanie dostarcza mi najbardziej ekscytujących doznań. 5. Aileen Wuornos Fot. Foto: Everett Collection/ East News Aileen Wuornos to amerykańska seryjna morderczyni, która w latach 1989-1990 zamordowała siedmiu mężczyzn, w tym policjanta. Została za to skazana na sześciokrotną karę śmierci. Choć do samego końca zapewniała, że działała wyłącznie w obronie własnej, przyznała, że urodziła się po to, by zbijać. Zabiłam tych mężczyzn i ich okradłam nie czując przy tym absolutnie nic. I zrobiłabym to jeszcze raz. Nie ma szans na utrzymanie mnie przy życiu, bo dalej będę zabijać. Cały mój organizm przepełniony jest nienawiścią. 6. Edmund Kemper Fot. Foto: Santa Cruz County Sheriff's Office / Wikipedia Ed Kemper to amerykański seryjny morderca i nekrofil, który dokonał dziesięciu mordów. Wśród ofiar byli jego dziadkowie i matka. Swoją rodzicielkę zatłukł młotkiem, odciął jej głowę, a następnie zgwałcił zwłoki. Został skazany na karę śmierci, jednak wyrok ostatecznie zmieniono na ośmiokrotne dożywocie, które odsiaduje obecnie w California Medical Facility. Kilkakrotnie odmówił skorzystania z prawa do odwołania od wyroku. Stwierdził bowiem, że dobrze mu w więzieniu. Głównym powodem dokonywanych przez niego zbrodni była chęć osiągnięcia seksualnego spełnienia. Pamiętam, że był w tym seksualny dreszczyk. Kiedy słyszysz ten dźwięk odcinanej głowy i unosisz ich ręce ku górze. Odcinanie głowy, widok leżących zwłok. To mnie kręciło. 7. H. H. Holmes Fot. Foto: kadr z wideo Dr. Henry Howard Holmes uważany jest za jednego z pierwszych seryjnych morderców Ameryki. Zbudował "zamek morderstw", w którym torturował i mordował turystów zjeżdżających do Chicago w 1893 roku. Rok później został aresztowany i przyznał się do 27 morderstw. Zapytany o motywy swojego postępowania odrzekł: Urodziłem się z tkwiącym wewnątrz mnie diabłem. Nie mogłem nic poradzić na fakt, że jestem mordercą. Tak, jak poeta nie może nic poradzić na nachodzącą go inspirację. 8. Henry Lee Lucas Fot. Foto: Everett Collection/ East News Henry Lee Lucas to absolutny rekordzista, uznawany za największego seryjnego mordercę Ameryki. Przyznał się do dokonania aż 600 morderstw. Wychowywał się w środowisku, dla którego określenie "skrajna patologia" stanowi olbrzymie niedopowiedzenie. Nigdy nie wykazał ani krzty skruchy, twierdząc, że to życie ukształtowało go na potwora. Przez całe życie odczuwałem nienawiść. Nienawidziłem wszystkich. Pamiętam, że gdy dorastałem, matka przebierała mnie za dziewczynkę. Trwało to dwa, czy trzy lata. Rodzina traktowała mnie gorzej niż psa. Byłem notorycznie bity. Zmuszano mnie do robienia rzeczy, których nie powinien robić żaden człowiek. Zabijanie stało się dla mnie tym samym, co seks. 9. Albert Fish Fot. Foto: kadr z wideo Albert Fish to znany amerykański seryjny morderca, kanibal, sadysta, masochista i pedofil, który na początku XX wieku zamordował pięcioro dzieci, a co najmniej setkę bestialsko torturował. Swoje czyny uzasadniał potrzebą przeżywania silnych wrażeń. Zawsze odczuwałem pragnienie zadawania bólu innym i tego, by oni zadawali ból mnie. Zadawanie bólu. To liczy się najbardziej. Gdy usłyszał wyrok - śmierć na krześle elektrycznym - rzekł: To dopiero będzie przeżycie, umrzeć na krześle. 10. Richard Ramirez Fot. Foto: ASSOCIATED PRESS/East News Richard Ramirez, zwany "Nocnym Prześladowcą", zamordował łącznie czternaście osób. Był zadeklarowanym satanistą, nie uznawał czegoś takiego, jak dobro czy zło. Uważał się za lepszego od innych, a ludzi niezdolnych do mordowania bliźnich określał mianem słabeuszy. Wszyscy mamy siłę, by mordować, ale większość ludzi jest zbyt przerażona, by jej użyć. Ci, którzy tego strachu nie odczuwają, naprawdę kontrolują życie. 11. Carl Panzram Fot. Foto: kadr z wideo Carl Panzram to amerykański seryjny morderca, gwałciciel, podpalacz i włamywacz, który przyznał się do dokonania 22 morderstw i 1000 gwałtów na mężczyznach. Odsiadując wyrok napisał autobiografię, w której zawarł dokładne opisy swoich zbrodni i nihilistycznej filozofii. Swoje zbrodnie motywował przede wszystkim bezbrzeżną nienawiścią do rasy ludzkiej. Nie mam sumienia, więc nic mnie nie trapi. Nie wierzę w człowieka. Nie wierzę w Boga. Nie wierzę w Diabła. Nienawidzę całej przeklętej rasy ludzkiej, w tym siebie samego. 12. David Gore Fot. Foto: kadr z wideo David Alan Gore to amerykański morderca, który w latach 80. zamordował sześć kobiet. Działał wspólnie ze swoim kuzynem, Fredem Waterfieldem. Przyznał, że po dokonaniu pierwszego morderstwa, zwyczajnie nie był w stanie przestać. Na pytanie "dlaczego?" odparł: Zdałem sobie po prostu sprawę, że zrobiłem właśnie coś, co na zawsze odseparowało mnie od rasy ludzkiej. Że było to coś, czego nie da się cofnąć. Zrozumiałem wówczas, że już nigdy nie będę taki, jak normalni ludzie. Stan oszołomienia trwał jakieś 20 minut. Nigdy w życiu nie czułem takiej pustki, jak wtedy i nigdy nie zapomnę tego uczucia. To było, jakbym przekroczył bramy jakiegoś królestwa i już nigdy z niego nie wrócił. Zobacz też: Top25 najlepszych filmów o seryjnych mordercach i psychopatach. Wśród nich "Siedem" i "Zodiak"} mZkLxd9.

jjpprzp6fb.pages.dev/56

jjpprzp6fb.pages.dev/96

jjpprzp6fb.pages.dev/75

jjpprzp6fb.pages.dev/4

jjpprzp6fb.pages.dev/91

jjpprzp6fb.pages.dev/76

jjpprzp6fb.pages.dev/29

jjpprzp6fb.pages.dev/22

ostatnie słowa seryjnych morderców